Je kent het wel... dat gevoel.

Je kent dat wel, er loopt iemand een kamer in en je hebt er gelijk een bepaald gevoel bij. Ik denk dat iedereen dat heeft, de een misschien net iets meer dan de ander.

Dat gevoel heb ik al heel sterk sinds jongs af aan. Maar niet alleen dat, ik kon altijd precies vertellen dat er thuis iets aan de hand was, zonder dat ik thuis was.

Ik kon mijn moeder opbellen en vragen wat er was. Was er ruzie met papa? Wie was er overleden? Ik wist het gewoon, maar hoe? Het was mij niet bekend dat het iets 'speciaals' was.

Ik droomde voor de dood van mijn vader al een week lang over de dood, iedere nacht was het een andere dierbare die overleed. Mijn droom was iedere dag op een andere locatie, maar eindigde dat ik niets kon doen en mijn dierbare overleed. Ook iedere keer op een andere manier.

Toen de politie, samen met mijn moeder en zusje aan de deur stonden, barstte ik in huilen uit.

Woorden waren niet nodig, het enige wat ik vroeg was "Wat is er gebeurd?"

Met mijn moeder was dat anders, ik wist dat het er aan kwam, maar ik probeerde dat te verbergen en dat weg te stoppen.

Toch heeft ze gewacht, tot ik alleen bij haar was. Je wilt je dierbaren niet zien gaan, maar dat ik er voor haar mocht zijn, zoals zij er altijd voor mij was. Dat was voor mij heel bijzonder. Zou ze dat ook gevoelt hebben? Ze zeggen dat mensen (en dieren) wachten tot het juiste moment.

Hoe vaak heb ik het wel niet, dat gevoel dat ik wordt achtervolgt door iemand. Dat er iemand naar me aan het kijken is, of gewoon dat er een aanwezigheid is. Ik ben vast niet de enige, je zult nu wel denken; 'dat heb ik ook wel eens'. We moeten terug, terug naar het voelen. Terug naar het echt luisteren naar onszelf. Naar het leren luisteren naar wat we nodig hebben. Naar wat ons lichaam zegt en naar wat echt goed voor ons is. We worden te makkelijk. Hoeven niet meer zelf na te denken over wat we doen. We worden geleefd, dat kan nooit de bedoeling zijn. Wees jezelf, ontwikkel jezelf en leer weer voelen.

Ik heb nog veel meer voorbeelden, over wat ik mee heb gemaakt, over mijn voorspellende dromen en bepaalde gevoelens bij situaties. Maar wat ik probeer te zeggen is dat je je gevoel niet moet weg stoppen! Je mag het omarmen, het steeds verder ontwikkelen.

Hoe ik dat heb gedaan? Dat laat ik je de volgende keer weten. Maar weet, dat dit iets is wat iedereen kan. Je kunt alles als je dat maar wilt! Maar ook vooral in jezelf gelooft!