De deurbel des doods

5 jaar geleden ging de deurbel, in het midden van de nacht.

Als eerst denk je aan een kwajongens streek. Maar mijn telefoon ging af.. Mama: "Sorry dat ik je stoor, maar wil je aub de deur open doen".

Voor de deur stonden twee agenten, mijn moeder en mijn zusje.

Zonder dat er woorden nodig waren, wist ik direct dat jij er niet meer was. Ik begon te huilen, keihard te huilen. "Mag ik vragen hoe/wat er is gebeurd?" Er ging van alles door mijn hoofd..

"Hartfalen" kreeg ik te horen. Zelf had hij de ambulance nog kunnen bellen, maar het reanimeren was helaas niet meer gelukt.

De avond ervoor had ik mijn vader nog gesproken.

Ik: "Hoe gaat het vandaag?"

Papa: "Erg moe ga zo maar slapen, kussie lieve Jamie".

Ik: "Slaaplekker dan papa xxx"

Papa: "Dank je wel Jamie Jane xxx"

Niet wetende dat dit het laatste was wat we zouden zeggen tegen elkaar. De twee weken voor zijn dood, heb ik iedere nacht gedroomd dat er iemand dood zou gaan. Iedere avond was er een andere setting, maar het eindigde dat ik vast zat en dat een geliefde van mij stierf. Na het overlijden van mijn vader waren deze nachtmerries over.

Heb ik dit al geweten? Waarom heb ik dit niet herkent? Ik heb mezelf zo veel verwijten gemaakt. Maar mijn vader kwam daarmee niet terug en niet weer opnieuw tot leven.

Tot op de dag van vandaag, kan ik alleen maar zeggen dat ik je mis lieve papa. Ik mis je iedere dag, ik mag dan 28 zijn. Maar ik heb nog bij zo veel dingen jou en mama nodig.

Vandaag denk ik even extra aan jou!

Voor iedereen die zijn ouders (of andere dierbare) nog heeft. Ga nooit boos slapen, praat uit wat je uit moet spreken. Wees lief voor elkaar en vertel dat je van elkaar houdt. Je weet nooit wat het laatste is dat je tegen iemand zegt. Wees je daar bewust van en wees dankbaar voor je naasten.

Ik realiseer me regelmatig dat ik mega dankbaar mag zijn met wat ik wel heb. Met de mooie mensen die ik om mij heen heb. Familie, bonusfamilie, vrienden en lieve dieren. Maar dat neemt niet weg dat ik mis wie er niet meer zijn.

Ik weet nu dat jij ook kon healen, ik begreep dat nog niet toen jij nog op aarde was. Maar ik hoop dat je naar me kunt kijken en trots kunt zijn op wat ik doe. Want ik heb dit toch maar mooi van jou en mama meegekregen.

Vandaag denk ik extra aan jou papa, ik hou van je en ik mis je mijn lieve, mooie engel daarboven!